Geçmişle gelecek arasında es verdiklerinde, ruhlarını
gümrüksüz serbest bölge rahatlığında bende dinlendirirken insanlar, benim ruhum
Araf’ta tek başına… Sorumluluklar ile arzular arasında gelip giderken
kayboldukları yolda, dilleri susuzluktan yapışmış, dizleri yorgunluktan
titrerken uzaktan gördükleri, dumanı tüten han misalidir bazı insanlar. Koşa
koşa gelinen, ruhları beslenip doyunca terk edilen… Her yolları kaybolduğunda
veya ruhları acıktığında döne dolaşa tekrar gelinen… Sarsılmaz bir kaya gibi
her zaman kolları açık bekleyen, sorgusuz sualsiz kucaklayan, dirayetli bir
anne gibi zamanı geldiğinde tek bir gözyaşı dökmeden yolcu eden…
DURUN İNECEK VAR'dan...
Tek kelimyle "HARİKA" bir yazı....
YanıtlaSilve "HARİKA"nın açıklaması da şöyle ;
Ben daha giriş cümlenizde vuruldum yazınıza ve yaralı olarak okumaya devam ettim satırlarınızı ,bitirdiğimdeyse duygusal bir diz çöküş yaşadım adeta ,bu olay ve bu duygu ancak bu kadar güzel anlatılabilir diye geçirdim içimden ve ayrıcada bu anlatımın kıskanılası bir durum olduğunu itiraf etim kendime :)
Saygılarımla ,
Hakikaten çok etkili bir tarzda yazıyorsunuz. İnsanı sarsıyor.
YanıtlaSilTebrikler.
Sevil Bayer